Een kwaaitaalvloer of een manta vloer is een vloer van gewapend beton, die in Nederland veel werd gebruikt in de periode 1975-1983, dit was een tijd van voorspoed voor de bouw. Beide vloeren zijn voorgefabriceerd en zijn kant en klare betonvloeren.

Het was zo populair, omdat door het toevoegen van calciumchloride het beton snel verharde en er snel verder gebouwd kon worden. Maar calciumchloride is tegenwoordig verboden omdat het betonrot veroorzaakt en versnelt. De beide bedrijven die deze vloeren produceren zijn dan ook failliet.

Wat is het verschil?

Een verschil tussen de twee is de grootte, een kwaaitaalvloer heeft delen van 50 centimeter en manta vloerdelen zijn 120 centimeter. Een ander verschil is dat de kwaaitaalvloer delen een gebogen onderkant hebben, waar de manta vloerdelen bestaan uit platte stukken. Een manta vloer wordt ook wel een ribcassettevloer genoemd, omdat een deel bestaat uit twee betonbalken met daartussen aan de bovenzijde een dunne plaat.

Veel voorkomende problemen

In de jaren 70 werden er veel huizen gebouwd waarbij de methode om calciumchloride toe te voegen vaak werd gebruikt. Deze methode zorgt voor betonrot, waar veel huizen nog steeds last van hebben. Kijk daarom uw huis goed na als u een huis van de jaren 70 heeft. Doordat er door calciumchloride, lucht en vocht bij de metalen wapening en beton is gekomen is het gaan roesten. En nu 50 jaar verder kan het zich laten zien in de vorm van afbrokkelend beton, wat heel gevaarlijk is en zelfs kan leiden tot instorting. Want door de roest en betonrot verzwakt de hele structuur.

Waar moet u op letten?

Er zijn een paar manieren waarop de vloer kan breken, de bekendste is oplegdruk. Hierbij is er vaak sprake van een rottende balk, door het rotten verzwakt de balk en wordt deze weggedrukt. Door het wegdrukken veranderen de raakvlakken met bijvoorbeeld de muur en komt daar weer extra druk op en als er dan ook nog sprake is betonrot dan kan het ineens heel snel gaan.

Een andere manier is buiging, waarbij de balk langzaam begint te bollen en dat gaat door totdat het breekt en dat kan spontaan gebeuren wanneer de limiet wordt bereikt. Dat komt omdat er door de buiging meer gewicht op de vloer komt.

En dan heb je afschuiving, dit komt niet zo vaak voor. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij raakvlakken waarbij de balk op de fundering ligt. Hier is sprake van dwarskracht en als de spanningen hierdoor te hoog worden, dan kunnen er scheuren komen en dan kan de balk breken.

Let dus op wanneer u een huis heeft die in de jaren 70 is gebouwd.